Μηνιαία μαθητική εφημερίδα  των μαθητών των Ε΄ και ΣΤ΄ τάξεων του Δημοτικό Σχολείο Ριζού 

Ιανουάριος 2001  

Πίσω                                          Π Ε Ρ Ι Ε Χ Ο Μ Ε Ν Α

  Σπουδαία γεγονότα της χρονιάς που πέρασε

  Οι διακοπές των Χριστουγέννων – Το ματωμένο φεγγάρι – «Τον άρτον ημών τον επιούσιο»

  Παιχνίδια των παππούδων μας (Μέρος Γ΄)

  Παραλλαγές σε ένα μύθο του Αισώπου

  Γιατί το λέμε – Ένας παράξενος θάνατος

  Ο Νέρωνας – Μια επίσκεψη στο Νταχάου

  Η ραδιενέργεια στη Γιουγκοσλαβία και οι Έλληνες φοιτητές

   Το επάγγελμα που θέλω να ακολουθήσω είναι ζωγράφος 

ΣΠΟΥΔΑΙΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΕ ΑΠ’ ΟΣΑ ΕΓΙΝΑΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Στην χώρα μας πολλοί άνθρωποι έχασαν τα λεφτά τους στο χρηματιστήριο. Πρόβλημα δημιουργήθηκε ανάμεσα στην Εκκλησία και την κυβέρνηση για τις ταυτότητες, γιατί η κυβέρνηση αποφάσισε να μη γράφεται το θρήσκευμα στην ταυτότητα. Ένα ακόμα γεγονός ήταν οι εκλογές που έγιναν στις 9 Απριλίου και κέρδισε το ΠΑ. ΣΟ. Κ.  Δυστυχώς αυτός ο χρόνος σημαδεύτηκε και από μεγάλες καταστροφές. Μια από αυτές τις καταστροφές ήτανε που κάηκε ένα ωραίο νησί της Ελλάδας, η Σάμος. Κάηκαν χωριά, σπίτια, δάση  κάηκαν άνθρωποι και ζώα. Και το πιο δυσάρεστο γεγονός ήταν η βύθιση του πλοίου Σαμίνα στο οποίο πνίγηκαν 82 άνθρωποι.

Ευχόμαστε ο καινούργιος χρόνος να είναι καλύτερος για όλο τον κόσμο.

Σελίδου Αντωνία, Φαντίδου Μαρία (Ε΄ τάξη)

ΣΠΟΥΔΑΙΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΑΠΟ ΟΣΑ ΕΓΙΝΑΝ ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΜΟΥ

ΤΗ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΕ 

Τη χρονιά που πέρασε στον τόπο μου έγιναν πολλές ληστείες. Απ’ ότι έμαθα ληστές πήγαν να κλέψουν ένα βενζινάδικο του χωριού μας. Τελικά, όμως, δεν κατάφεραν να το ληστέψουν, γιατί η ιδιοκτήτρια του βενζινάδικου τους είδε να τριγυρνάνε ύποπτα μπροστά από το βενζινάδικο και κάλεσε την αστυνομία. Οι ληστές, όταν είδαν την αστυνομία, άρχισαν να τρέχουν σαν τρελοί. Μόλις οι αστυνομικοί τους έφτασαν, οι ληστές πέταξαν μια χειροβομβίδα που, ευτυχώς, δεν εξερράγη. Οι ληστές τελικά διέφυγαν.

Έγιναν και άλλες πολλές ληστείες, αλλά αυτή ήταν η πιο σπουδαία απ’ όλες.

 Σελίδου Μαρία Τερέζα (Ε΄ Τάξη)

ΣΠΟΥΔΑΙΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ ΤΗ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΕ 

Σπουδαία γεγονότα τη χρονιά που πέρασε έχω πολλά. Ένα απ’ αυτά ήταν που στην αρχή της χρονιάς κέρδισα το φλουρί της βασιλόπιτας. Χάρηκα πάρα πολύ γιατί το φλουρί ήταν μια χρυσή λίρα.

Ένα ακόμα σπουδαίο γεγονός είναι ότι κράτησα τη σημαία στην παρέλαση της 28^ης Οκτωβρίου. Ήταν μια στιγμή χαράς για ‘μένα, γιατί το όνειρό μου είχε πραγματοποιηθεί μετά από έξι χρόνια.

Ακόμα ένα σπουδαίο γεγονός που συνέβη στο τέλος του 2000 είναι ότι έμαθα καλό σκι. Αυτό είναι σπουδαίο επειδή θα μπορώ να λέω ότι ξέρω ένα χειμερινό άθλημα πολύ καλά.

 Κελεσίδου Αγγέλικα (ΣΤ΄ Τάξη)

*       *       *

Ένα σπουδαίο γεγονός από τη ζωή μου συνέβη τον Απρίλιο. Όταν γιορτάζαμε το Πάσχα η αδερφή μου, κατά λάθος, έβαλε φωτιά τα μαλλιά μου με τη λαμπάδα της. Ευτυχώς, όμως, ήταν η μαμά μου και με το χέρι της την έσβησε.

Το Μάιο είχαν διαρρήξει το αυτοκίνητό μας και πήραν μια βαλίτσα στην οποία ο μπαμπάς μου είχε κάποια χαρτιά, πήραν το ραδιοκασετόφωνο και τα γυαλιά της μαμάς μου.

Τον Ιούνιο πήρα το ενδεικτικό μου με 10. Αυτό ήταν το πιο σπουδαίο γεγονός της χρονιάς.

Σελίδου Νατάσα (ΣΤ΄ Τάξη)

*       *       *

Για μένα το σπουδαιότερο γεγονός της χρονιάς που πέρασε ήταν το ότι πήγα στην κατασκήνωση του Νίκου Γκάλη.

Μόλις έκλεισαν τα σχολεία, μου έστειλαν φυλλάδια από την κατασκήνωση για να πάω. Μια βδομάδα πριν άρχισα να ετοιμάζομαι. Πήγαινα με τη μαμά μου σε μαγαζιά για να πάρω τα απαραίτητα που χρειαζόμουνα.

Όταν ήρθε η μέρα για να φύγω, πήγα στο δημαρχείο της Σκύδρας όπως και τα υπόλοιπα παιδιά που θα πήγαιναν κατασκήνωση.

Στην κατασκήνωση που πήγα κάθε πρωί και απόγευμα πηγαίναμε στη θάλασσα για μπάνιο. Επίσης κάναμε και διάφορα άλλα πράγματα όπως ανεβάζαμε παραστάσεις ή κάναμε διαγωνισμό τραγουδιού. Μια μέρα πριν φύγουμε παίξαμε μπάσκετ με το Γκάλη. Εγώ ήμουν στην ομάδα του.

Όταν ήρθε η μέρα για να φύγουμε, έπρεπε να ξυπνήσουμε από τις 6 το πρωί. Από τη μια στενοχωριόμασταν που θα φεύγαμε, αλλά από την άλλη θέλαμε κιόλα να φύγουμε γιατί είχαμε βαρεθεί.

Παπαδοπούλου Άννα (ΣΤ΄ Τάξη)

*       *       *

Το πιο σπουδαίο γεγονός της χρονιάς που πέρασε είναι πως δεν αρρώστησα ούτε εγώ ούτε η οικογένειά μου, για το οποίο χαίρομαι πολύ. Θα ήθελα όλα τα παιδιά του κόσμου να μην αρρωσταίνουν.

Τη χρονιά που πέρασε ονειρευόμουν να μου πάρουν ένα πατίνι. Ο μπαμπάς μου το πραγματοποίησε.

Σπουδαίο είναι που έχω τις γιαγιάδες μου και τον παππού μου και θα ήθελα να είναι πάντα καλά στην υγεία τους.

Χαρατσίδης Νίκος (ΣΤ΄ Τάξη)

ΟΙ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ 

Τις μέρες από τη δεύτερη μέρα των Χριστουγέννων μέχρι την παραμονή της Πρωτοχρονιάς τις πέρασα στη Θεσσαλονίκη. Ήταν τέλεια εκεί. Πήγα στην πλατεία Αριστοτέλους και είδα από κοντά το φωτισμένο καράβι, εκεί όπου προσγειώθηκε ο Σάκης Ρουβάς, όταν έκανε συναυλία στον ίδιο χώρο. Είδα το αληθινό δέντρο φωτισμένο με πολυάριθμα λαμπάκια και λίγο πιο πέρα είχαν φτιάξει ένα τεράστιο φωτεινό Π πάνω στο οποίο ήταν γραμμένο το 2001. Ήταν τέλεια φωτισμένο. Ήταν σαν μια τεράστια πύλη και γύρω τα ξενοδοχεία στολισμένα και φωταγωγημένα. Ήταν σα να έμπαινες σε παλάτι.

Το πρωί του Σαββάτου 30 Δεκέμβρη πήγαμε στο εμπορικό κέντρο με μια φίλη μου και τον πατέρα της. Το εμπορικό κέντρο ήταν όσο το μισό χωριό μας. Εκεί για να πάρεις ένα CD μπορούσες να το ακούσεις πρώτα.

Το άλλο πρωί ξαναπήγαμε στο εμπορικό κέντρο, όπου υπάρχουν και κινηματογράφοι, και είδαμε την ταινία «Τα 101 σκυλιά Δαλματίας». Το βράδυ επέστρεψα στο χωριό.

Ιωάννου Μαρίνα (ΣΤ΄ Τάξη)

ΤΟ ΜΑΤΩΜΕΝΟ ΦΕΓΓΑΡΙ

Την Τρίτη 9 Ιανουαρίου το βράδυ έγινε έκλειψη σελήνη, δηλαδή η Γη μπήκε ανάμεσα στον ήλιο και τη σελήνη με αποτέλεσμα να κρυφτεί η σελήνη.

Η έκλειψη σελήνης ξεκίνησε από τις 7.43 και κράτησε μέχρι τις 10.25. Πολλοί άνθρωποι παρακολούθησαν το φαινόμενο με ό,τι μέσο μπόρεσαν. Με κιάλια, με τηλεσκόπια ή ακόμα και με γυμνό μάτι.

Οι αρχαίοι Έλληνες το έλεγαν ματωμένο ή θλιμμένο φεγγάρι. Οι νέοι όμως σήμερα λένε:

Όταν δε με σκέφτεσαι

όταν δε γελάς

τότε δε μ’ αγαπάς και

έτσι ματώνει η καρδιά μου

όπως ακόμα ματώνει και το φεγγάρι.

Αθανασιάδου Βέτα, Ιωάννου Μαρίνα, Κακλαμάνου Ελισάβετ, Παπαδοπούλου Άννα (ΣΤ Τάξη)

«ΤΟΝ ΑΡΤΟΝ ΗΜΩΝ ΤΟΝ ΕΠΙΟΥΣΙΟ» 

Παλιά το ψωμί ήταν το βασικό είδος διατροφής του λαού και το τρώγανε με διάφορους τρόπους. Για να μάθουμε περισσότερα πράγματα πήραμε μια συνέντευξη από τους γονείς μας και τους παππούδες μας.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Τι βάζατε πάνω στο ψωμί όταν το τρώγατε;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:Παλιά εμείς ψήναμε το ψωμί στο τζάκι. Όταν γινόταν ξεροψημένο, το κόβαμε σε μικρές φέτες και βάζαμε πάνω λάδι, τρίβαμε ντομάτα και τυρί. Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να φας το ψωμί.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Ποιοι είναι αυτοί οι τρόποι;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Βάζαμε πάνω στο ψωμί αγελαδινό βούτυρο και αλάτι. Βάζαμε γιαούρτι και αλάτι. Φτιάχναμε «τσουμούρι». Βάζαμε λάδι στο τηγάνι και μικρά κομμάτια από ψωμί. Κόβαμε σε κομμάτια το μπαγιάτικο ψωμί - δεν το πετούσαμε – και το βάζαμε σε μια μεγάλη γαβάθα, βράζαμε νερό με σάλτσα, κόβαμε και κρεμμύδια, βράζανε καλά, ρίχναμε αλάτι και πιπέρι και μετά το μείγμα το ρίχναμε πάνω στο ψωμί και αυτό το λέγαμε «βραστάρι». Φτιάχναμε παπάρα, σε ζεστό, φρέσκο, αγελαδινό γάλα ρίχναμε ζυμωτό, φρέσκο ψωμί και το τρώγαμε.

Παρασκευαδέλη Άννα, Σελίδου Νατάσα (ΣΤ΄ Τάξη)

Στα παλιά χρόνια, όπως έμαθα από τον παππού μου, πάνω στο ψωμί έβαζαν λάδι, αλάτι και ρίγανη, στη συνέχεια το έβαζαν στο φούρνο μέχρι να ροδοκοκκινίσει και μετά το έτρωγαν.

Κελεσίδου Αγγέλικα (ΣΤ΄ Τάξη)

ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΤΩΝ ΠΑΠΠΟΥΔΩΝ ΜΑΣ (ΜΕΡΟΣ Γ΄) 

ΠΡΟΤΟΛΙΑ

Σ’ αυτό το παιχνίδι μπορούσαν να παίξουν πάνω από 2 παιδιά. καθόταν ένα παιδί σκυμμένο προς τον τοίχο με το κεφάλι και την πλάτη κάθετα στον τοίχο. Το άλλο παιδί πηδούσε πάνω στην πλάτη του παιδιού που ήταν στον τοίχο. Αν το παιδί που πηδούσε δεν έβαζε τα χέρια του για ν’ ανέβει, κέρδιζε.

Κακλαμάνου Ελισάβετ (ΣΤ΄ Τάξη)

*       *       *

ΤΑ ΛΙΤΣΙΑ

Παίζονται με δύο άτομα. Χρειάζονται πέντε μικρές πέτρες. Κρατάμε στο αριστερό χέρι τις τρεις πέτρες και με το δεξί πετάμε τη μια πέτρα στον αέρα και την άλλη την αφήνουμε κάτω. Ξαναρίχνουμε την ίδια πέτρα στον αέρα και παίρνουμε από κάτω την άλλη. Όμως την πέτρα που ρίχνουμε στον αέρα την πιάνουμε πριν πέσει κάτω.

Μετά αφήνουμε δύο πέτρες κάτω και την ίδια στιγμή ρίχνουμε στον αέρα την τρίτη πέτρα και τις μαζεύουμε με τον ίδιο τρόπο, όπως προηγουμένως. Κάνουμε το ίδιο με τις τρεις πέτρες και στο τέλος με τις τέσσερις.

Ύστερα σκορπάμε όλες μαζί τις πέτρες και τις μαζεύουμε μία μία ρίχνοντας στον αέρα τη μια πέτρα και παίρνοντας με το ίδιο χέρι την άλλη από κάτω. Όταν τις μαζεύουμε μπορεί να είναι δυο πέτρες κολλητές. Προσπαθούμε να πάρουμε τη μια χωρίς να κουνήσουμε την άλλη γιατί θα χάσουμε.

Μετά είναι η «σκύλα» όπου κάνουμε γέφυρα χρησιμοποιώντας το μεγάλο δάχτυλο και το δείχτη πάνω στο μέσο δάχτυλο του αριστερού χεριού. Ρίχνουμε τις τέσσερις πέτρες με το δεξί χέρι πίσω από τη γέφυρα έτσι ώστε να έρθουν μπροστά και να σκορπίσουν και κρατάμε τη μία στο χέρι. Ο αντίπαλος βάζει μια πέτρα για μάνα και πρέπει ο άλλος να περάσει όλες τις πέτρες κάτω από τη γέφυρα, πετώντας στον αέρα την πέτρα που έχει στο χέρι και ξαναπιάνοντάς την, και τελευταία να περάσει τη μάνα χωρίς να την κουνήσει όταν περνάει τις άλλες πέτρες γιατί θα χάσει. Όσες φορές κουνάς τις τέσσερις πέτρες, τόσες φορές ρίχνεις την πέμπτη πέτρα στον αέρα.

Στο τέλος είναι η «αρπάχτρα». Έχεις στη χούφτα σου όλες τις πέτρες, τις ρίχνεις στον αέρα, γερνάς το χέρι σου με την παλάμη προς τα κάτω και πέφτουν πάνω στα δάχτυλά σου. Μετά τις ξαναρίχνεις στον αέρα και τις αρπάζεις όλες μαζί μέσα στη χούφτα. Αν πέσει μια πέτρα χάνει ο πρώτος παίχτης και παίζει ο άλλος. Ο πρώτος ξαναξεκινά το παιχνίδι από το σημείο που είχε χάσει.

Το παιχνίδι τελειώνει εδώ αλλά μπορείς να το παίξεις όσες φορές θέλεις. Μπορεί αντί για πέντε πέτρες να χρησιμοποιηθούν τέσσερις πέτρες και ένα μπαλάκι.

Φαντίδου Μαρία (Ε΄ Τάξη)

ΠΑΡΑΛΛΑΓΕΣ ΣΕ ΕΝΑ ΜΥΘΟ ΤΟΥ ΑΙΣΩΠΟΥ 

«Η γάτα και τα ποντίκια»

Σ’  ένα σπίτι ζούσανε πολλά ποντίκια μαζί. Ζούσανε ήρεμα και ήσυχα ώσπου μια μέρα μια γάτα πήγε για να τα φάει. Τα ποντίκια, όμως, την καταλάβανε και κρύφτηκαν στις τρύπες τους. Η γάτα έκανε τα πάντα για να τα πιάσει. Έβαζε τα νύχια της μέσα στις τρύπες και τα είχε σπάσει όλα, μετά έκανε πως έσπασε το πόδι της, αλλά πού. Τα ποντίκια δεν έβγαιναν με τίποτα. Στο τέλος η γάτα κατάλαβε πως δε γινόταν τίποτα και πήγε να φύγει. Στο δρόμο είδε ένα γάτο και της είπε:

-         Γιατί είσαι στενοχωρημένη;

-         Γιατί δεν μπόρεσα να φάω τα ποντίκια.

-         Και γι’ αυτό στενοχωριέσαι. Θα σου πω εγώ έναν τρόπο που θα τα φας στο λεπτό.

-         Και ποιος είναι αυτός;

-         Θα πας εκεί και θα κάνεις την πεθαμένη.

-         Εντάξει.

Πάει η γάτα χαρούμενη και κάνει την πεθαμένη. Τη βλέπει τότε ένα ποντίκι και λέει:

-         Μωρέ, και σακί να γίνεις, εγώ δε σε πλησιάζω.

Κακλαμάνου Ελισάβετ (ΣΤ΄ Τάξη)

*       *       *

Μια φορά κι έναν καιρό σ’ ένα όμορφο κελάρι ζούσαν 5 όμορφα, καστανά, με μαύρη ουρά, ποντίκια. Μια γάτα περιτριγύριζε το κελάρι και προσπαθούσε να τα φάει, όμως κατόρθωσε να φάει μόνο το ένα. Μετά τη σφαγή του ενός ποντικού, τα υπόλοιπα, από το φόβο τους, βρίσκονταν στις τρύπες που είχαν φτιάξει στο κελάρι. Μετά από λίγες ημέρες τα ποντίκια είδαν ότι η γάτα δεν τους ξαναπλησίασε. Τότε ένα ποντίκι είπε σ’ ένα άλλο:

-         Ρε φίλε, πού εξαφανίστηκε η γάτα;

-         Δεν ξέρω, μπορεί να έφυγε. Να είδε ότι δε βγαίνουμε, να βαρέθηκε και να έφυγε.

-         Παιδιά, μήπως κρύφτηκε εδώ γύρω;

-         Μάλλον, γιατί αυτή είναι πονηρή.

-         Να τη εδώ έξω, κάνει την ψόφια.

Τότε βγαίνει ο άλλος ποντικός και λέει:

-         Μωρέ, και σακί να γίνεις, εγώ δε σε πλησιάζω.

Κελεσίδου Αγγελική (ΣΤ΄ Τάξη)

*       *       *

 Μια ωραία μέρα η ποντικοοικογένεια Σελίδη αποφάσισε να φύγει από το παλιό της σπίτι και να πάει να εγκατασταθεί στο σπίτι της κυρά-Σοφίας. Έτσι, μετά από σκληρή δουλειά, τελείωσαν και κάθισαν να ξεκουραστούνε. Την επόμενη μέρα η ποντικίνα Άννα βγήκε να βρει την αποθήκη για να κάνει φαΐ να φάνε. Αλλά δεν της πέρασε από το μυαλό ότι μέσα στο σπίτι υπάρχει μια γάτα. Η Ποντικοφάγω, όπως την έλεγαν. Καθώς πήγαινε, εντελώς ξαφνικά, εμφανίστηκε μπροστά της η Ποντικοφάγω, μόλις την είδε η ποντικίνα δεν άντεξε και λιποθύμησε. Τότε η γάτα είπε:

-         Αχ, μου έκανες μια πολύ μεγάλη χάρη. Τώρα σε έχω έτοιμη. Μμμμ…

Έτσι έφαγε και τα δύο της κορίτσια. Η γάτα κατάλαβε ότι υπάρχει ακόμα ένα ποντίκι. Σκέφτηκε, λοιπόν, να κάνει την ψόφια. Τότε ο ποντικός Άκης έβγαλε το κεφάλι του και είπε:

-         Μωρέ, και σακί να γίνεις δε σε πλησιάζω.

Η γάτα, τότε, τσαντίστηκε και έφυγε. Έτσι πρέπει να είμαστε πολύ προσεχτικοί και σίγουροι για ό,τι κάνουμε,

Σελίδου Νατάσα (ΣΤ΄ Τάξη)

ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΛΕΜΕ 

«Είναι τύπος και υπογραμμός»

Επειδή οι Βυζαντινοί έδιναν μεγάλη σημασία στην καλλιγραφία, ο δάσκαλος έγραφε τον υπογραμμό, δηλαδή μια λέξη ή μια σειρά με καλλιγραφικά γράμματα. Τα παιδιά έπειτα προσπαθούσαν να μιμηθούν τα γράμματα του δασκάλου. Από την προσπάθεια αυτή των μαθητών, δηλαδή να μιμηθούν τον υπογραμμό, έμεινε μέχρι τις μέρες μας η φράση: «Είναι τύπος και υπογραμμός», που σημαίνει αυτό που αξίζει κανείς να μιμηθεί.

*       *       *

«Η καρδιά σου είναι πέτρα»

Τη φράση αυτήν την πρωτοβρίσκουμε στον Όμηρο. Πριν να πεθάνει ο Έκτορας, λέει στον Αχιλλέα: « Η καρδιά σου είναι από πέτρα. Να θυμάσαι, λοιπόν, πως εξαιτίας μου οι θεοί θα είναι οργισμένοι εναντίον σου, την ημέρα που ο Πάρις και ο Απόλλων, παρ’ όλη τη γενναιότητά σου, θα σε σκοτώσουν δίπλα στις Σκαιές Πύλες».

*       *       *

«Ό,τι πράξεις θα εισπράξεις»

Οι περισσότερες από τις «Παροιμιώδεις Εκφράσεις» μας έχουν την προέλευσή τους από τα πολύ παλιά, τα αρχαία χρόνια.

Ο Αρίσταρχος Γραμματικός λέει κάπου: «Πεπραγμένα Ζευς αποδίδει».

Με την πάροδο του χρόνου, τη φράση αυτή τη συναντάμε σε διάφορους τύπους: «Μάχαιραν έδωσες μάχαιραν θα λάβεις» ή «Βουλγάροις βουλγαριστί Βασίλειος φέρεται» ή «ό,τι κάμεις θα λάβεις» κ.ο.κ

Λίγο πριν την Επανάσταση του 1821, ο φιλικός Γαλάτης, επειδή πρόδωσε μυστικά της Φιλικής Εταιρείας, αποφασίστηκε να θανατωθεί. Τον πήραν, λοιπόν, μια μέρα και τον πήγαν έξω από την πόλη περίπατο κι εκεί του είπαν:

-         Γαλάτη, ό,τι έπραξες θα λάβεις … Και τον εξετέλεσαν.

Από το περιστατικό αυτό, που είναι και το πιο σημαντικό για τη ζωή των προγόνων μας, έμεινε ο λόγος, για να λέγεται μέχρι σήμερα.  

Σελίδου Αντωνία, Σελίδου Μαρία Τερέζα (Ε΄ Τάξη)

ΕΝΑΣ ΠΑΡΑΞΕΝΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ

Στη Γερμανία ζούσε μια οικογένεια της οποίας ο γιος, μετά από πολύ καιρό, ήθελε να ταξιδέψει με αεροπλάνο για την Ελλάδα. Μια μέρα πριν το ταξίδι η μητέρα του είδε στον ύπνο της πως το αεροπλάνο που θα ταξίδευε ο γιος της θα έπεφτε. Πήγε και κλείδωσε την πόρτα του δωματίου που κοιμόταν το παιδί της, για να μη φύγει. Την επόμενη μέρα, όντως, το αεροπλάνο έπεσε. Μόλις η μητέρα πήγε να το πει στο παιδί της, το είδε νεκρό. Οι γονείς από εκείνη την ημέρα δεν μπορούν να το ξεπεράσουν γιατί ήταν και μοναχοπαίδι. Και από τότε δεν μπόρεσαν να ξανακάνουν παιδί γιατί φοβόντουσαν ότι θα πάθει κι αυτό το ίδιο.

Παπαδοπούλου Άννα, Μπούπε Βαγγελιώ (ΣΤ΄ Τάξη)

Ο ΝΕΡΩΝΑΣ 

Ήταν γιος του Γάιου Δομίτιου Αχενοβάρβου και της Αγριππίνας, της νεότερης αδερφής του Καλιγούλα. Από μικρός ορφάνεψε από πατέρα και η μητέρα του τον παρέδωσε στο φιλόσοφο Σενέκα. Ο Σενέκας τον μόρφωσε και του έδωσε μια επιμελημένη ανατροφή, αλλά όσο μεγάλωνε ο Νέρωνας τόσο γινόταν σκληρός εγωιστής και άπονος.

Όταν ήταν 12 χρόνων, η μητέρα του ξαναπαντρεύτηκε με τον αυτοκράτορα Κλαύδιο και εκείνος τον υιοθέτησε και του έδωσε μεγάλη εξουσία. Αργότερα μάλιστα τον πάντρεψε με την κόρη του την Οκταβία. Ο λαός ξέροντας πως μια μέρα ο Νέρωνας θα κυβερνήσει τον τιμούσε και τον υπάκουε τυφλά.

Στα 54 μ. Χ., όταν θανατώθηκε ο Κλαύδιος, ο Νέρωνας ανακηρύχθηκε αυτοκράτορας της Ρώμης. Βασίλεψε 14 ολόκληρα χρόνια. Κατά τα 5 πρώτα χρόνια της βασιλείας του έδειξε μεγάλη σύνεση στη διοίκηση της χώρας του, χάρη στους δύο σοφούς συμβούλους του το Βούρο και το Σενέκα. Εκείνη ακριβώς την εποχή ο Νέρωνας είχε κάνει πολλά καλά στην πατρίδα του. Μετά το θάνατο, όμως, του Βούρου και την απομάκρυνση του Σενέκα, βασίλεψε με εγκλήματα, μηχανορραφίες και ακολασίες. Σκότωσε τον αδερφό του Βρετανικό, τη μητέρα του Αγριππίνα, το Σενέκα, τη γυναίκα του Οκταβία και πολλές άλλες μεγάλες προσωπικότητες της Ρώμης.

Ένα βράδυ δε δίστασε να βάλει φωτιά στη Ρώμη για να απολαύσει το φριχτό θέαμα. Για να μη θυμώσει, όμως, ο λαός μαζί του, είπε πως έβαλαν τη φωτιά οι χριστιανοί. Τότε άρχισε ο διωγμός των χριστιανών και η φοβερή σφαγή τους. Χιλιάδες κάηκαν σα λαμπάδες, φωτίζοντας τους κήπους του τη νύχτα ή κατασπαράχτηκαν απ’ τ’ άγρια θηρία στον ιππόδρομο. Κατά τους διωγμούς αυτούς βρήκαν το θάνατο οι απόστολοι Πέτρος και Παύλος.

Κάποτε ο Νέρωνας είχε κατέβει στην Ελλάδα για να λάβει μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες και με την ευκαιρία αυτή έκλεψε τους θησαυρούς και τα αναθήματα των ναών και τα έφερε στη Ρώμη. Αλλά, όταν γύρισε, είδε πια ότι όλοι τον είχαν εγκαταλείψει και ανακήρυξαν αυτοκράτορα τον Γάλβα. Έφυγε από τη Ρώμη και πήγε στο σπίτι κάποιου Φάωνα. Εκεί παρακάλεσε το γραμματέα του Επαφρόδιτο να του μπήξει το ξίφος στο στήθος. Λένε ότι πεθαίνοντας είπε: «Τι μεγάλος καλλιτέχνης χάνεται!» 

Παυλίδου Αθηνά, Φαντίδου Μαρία (Ε΄ Τάξη), Βασιλειάδης Τάσος (ΣΤ΄ Τάξη)

ΜΙΑ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΑ ΚΡΕΜΑΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΝΤΑΧΑΟΥ

Η επίσκεψη στα κρεματόρια του Νταχάου με εντυπωσίασε. Μπαίνοντας από την είσοδο υπήρχε μια σιδερένια πόρτα με ύψος 3 μέτρα.

Το πρώτο κτίριο που συναντήσαμε ήταν αυτό που βάζανε τους κρατούμενους και τους χωρίζανε σε τρεις κατηγορίες. Στην πρώτη κατηγορία ήτανε αυτοί που θα φυλακίζονταν, στη δεύτερη αυτοί που θα τουφεκίζονταν και στην τρίτη αυτοί που θα βασανίζονταν που ήτανε και το χειρότερο.

Το στρατόπεδο το 1933 είχε 5.000 πολιτικούς κρατούμενους και μέχρι το 1945 έγιναν 206.000. είχε πάρα πολλούς θαλάμους    των    50    ατόμων,    αλλά    οι Γερμανοί έβαζαν 1600 ανθρώπους.

Η τροφή τους ήτανε χυλός που φτιαχνότανε από νερό και αλεύρι. Υπήρχανε και δύο ποτίστρες για όλους τους φυλακισμένους.

Όσο καιρό ζούσαν εκεί οι αιχμάλωτοι δούλευαν. Όσους αρρώσταιναν και δεν μπορούσαν να δουλέψουν τους ξέντυναν και τους έβαζαν στο θάλαμο των αερίων και εκεί παθαίνανε ασφυξία. Μετά τους βάζανε στο θάλαμο με τους φούρνους και τους έκαιγαν. Το λίπος που έβγαινε από το σώμα τους το χρησιμοποιούσαν για να φτιάξουν σαπούνια και λιπαντικά.

Στο τέλος πήγαμε στο μουσείο όπου είδαμε ανατριχιαστικές εικόνες. Κάτι που δεν μπορώ να ξεχάσω είναι το τραπέζι και τη βέργα που μαστίγωναν τους φυλακισμένους. Ένα άλλο ήταν η εικόνα που τους πετούσαν μετά τον θάλαμο των αερίων. Επίσης υπήρχαν και πλάκες που η καθεμιά έγραφε από ποιες χώρες ήταν οι φυλακισμένοι . Μέσα ήτανε και η Ελλάδα.

Κακλαμάνου Ελισάβετ (ΣΤ΄ Τάξη)

Η ΡΑΔΙΕΝΕΡΓΕΙΑ ΣΤΗ ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΦΟΙΤΗΤΕΣ

Από τον Οκτώβριο του 2000 ήταν ενημερωμένος όχι μόνο ο Υπουργός Παιδείας, αλλά και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός κ. Κώστας Σημίτης σχετικά με την κρίσιμη κατάσταση στη Γιουγκοσλαβία.

Οι Έλληνες φοιτητές που σπουδάζουν στη Γιουγκοσλαβία είπαν ότι τα βλήματα που έριξαν οι Αμερικάνοι στη Γιουγκοσλαβία είχαν μέσα απεμπλουτισμένο ουράνιο (DU).

Όλοι οι φοιτητές επέστρεψαν στην Ελλάδα, γιατί έλεγαν ότι το απεμπλουτισμένο ουράνιο προκαλεί μια αρρώστια που δε θεραπεύεται, τη λευχαιμία.

Οι γονείς των φοιτητών έκαναν παράπονα πως πρέπει να μεταγραφούν τα παιδιά τους σε ελληνικά πανεπιστήμια και ότι πρέπει να κάνουν πολλές εξετάσεις για να δουν μήπως έχουν κι αυτά κάποιο πρόβλημα.

Αυτό το θέμα δεν έχει λυθεί ακόμα, γι’ αυτό τα παιδιά θα γυρίσουν πίσω για να συνεχίσουν τις σπουδές τους.

Αθανασιάδου Βέτα (ΣΤ΄ Τάξη)

ΤΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΠΟΥ ΘΕΛΩ ΝΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΩ ΕΙΝΑΙ…

ΖΩΓΡΑΦΟΣ 

Το Σάββατο 13 Ιανουαρίου πήγα στο ατελιέ του ζωγράφου κ. Κώστα Γοροζίδη. Εκεί είδα τους πίνακες που έχει φτιάξει και μου έδωσε κάποιες πληροφορίες για τη ζωγραφική και για το πώς ζωγραφίζει κάθε ζωγράφος. Αυτές της πληροφορίες τις άντλησα κάνοντάς του τις εξής ερωτήσεις:

ΕΡΩΤΗΣΗ: Θέλατε από μικρός να γίνετε ζωγράφος;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Από μικρός δεν σκεφτόμουνα ότι θα γίνω ζωγράφος, αλλά από μικρός μου άρεσε να ζωγραφίζω.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Από ποια ηλικία μπορεί να αρχίσει κάποιος για να γίνει ζωγράφος;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Από την παιδική ηλικία μπορεί να αρχίσει κανείς να ασχολείται με τη ζωγραφική.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Πώς μπορεί να γίνει κάποιος ζωγράφος;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Όπως είπαμε θα ξεκινήσει από μικρός πηγαίνοντας σε κάποιο εργαστήριο ζωγραφικής ή με τη βοήθεια βιβλίων σχετικών με το αντικείμενο. Για την απόκτηση όμως περισσότερων γνώσεων χρειάζεται κανείς να σπουδάσει. Βέβαια υπάρχουν και οι αυτοδίδακτοι ζωγράφοι.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Πόσα χρόνια κρατάνε οι σπουδές;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Οι σπουδές κρατάνε 5 χρόνια.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Πού γίνονται οι σπουδές;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Οι σπουδές γίνονται σε Σχολές Καλών Τεχνών. Τέτοιες σχολές υπάρχουν στην Ελλάδα δύο. Η μια είναι η σχολή των Αθηνών που είναι 100 χρόνων σχολή και έχει μια παράδοση στη ζωγραφική – έχει βγάλει μεγάλους Έλληνες ζωγράφους- και η άλλη είναι η Σχολή Καλών Τεχνών της Θεσσαλονίκης η οποία είναι σχετικά νεοσύστατη, είναι 10 χρόνων σχολή, και έχει και πιο μικρό εύρος όσον αφορά τα αντικείμενα με τα οποία ασχολείται. Δηλαδή η Σχολή των Αθηνών έχει πιο πολλά αντικείμενα που μπορεί κανείς ν’ ασχοληθεί, όπως αγιογραφία, χαρακτική, φωτογραφία, σκηνογραφία, ψηφιδωτό, ενώ στη δική μας Σχολή υπάρχουν λιγότερα λόγω του  ότι είναι  νεοσύστατη  και  δεν έχει και προσωπικό (καθηγητές) ακόμα. Εγώ τελείωσα τη Σχολή Καλών Τεχνών της Θεσσαλονίκης. Εκεί είχαμε τη δυνατότητα να μάθουμε φωτογραφία και χαρακτική, πέρα απ’ τα βασικά που είναι ζωγραφική και γλυπτική.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Από πού παίρνετε τις ιδέες για να φτιάξετε τους πίνακές σας;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Άλλοτε είναι πράγματα τα οποία τα σκέφτομαι, άλλοτε είναι εικόνες που έχω δει στο εξωτερικό μου περιβάλλον και άλλοτε είναι αντιγραφές από τοπία ή κάποιους χώρους ή οτιδήποτε μου κεντρίσει τη φαντασία.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Μέχρι πόσους πίνακες φτιάχνετε για να επιδείξετε σε μια έκθεση ζωγραφικής;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Εάν είναι ομαδική η έκθεση μπορείς να πάρεις μέρος με έναν πίνακα το ελάχιστο. Εάν είναι ατομική χρειάζεται να έχεις μια ποσότητα έργων που να δείχνουν μία πορεία, να δείχνουν μια εικαστική πρόταση, χρειάζονται γύρω στα 10-15 έργα το λιγότερο.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Τους πίνακές σας τους φτιάχνεται στο σπίτι σας ή στο ατελιέ;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Τους πίνακες τους φτιάχνω κυρίως στο ατελιέ.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Πόσες ώρες αφιερώνετε ζωγραφίζοντας;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Τον τελευταίο καιρό όχι και πολλές ώρες. Παλιότερα μπορεί να ζωγράφιζα και ολόκληρη την ημέρα. Τελευταία αφιερώνω μονάχα τα απογεύματα και από εκείνα λίγες ώρες είναι που ζωγραφίζω καθαρά. Τις υπόλοιπες ώρες μπορεί να κοιτάζω τον πίνακά μου ή να σκέφτομαι για κάποιο άλλο έργο , μπορεί να βλέπω άλλους πίνακες, να κάνω συγκρίσεις ή να μελετήσω τις τεχνικές που χρησιμοποιούν άλλοι ζωγράφοι. 

ΕΡΩΤΗΣΗ: Πόσο χρόνο χρειάζεστε για να ολοκληρώσετε έναν πίνακα;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Εξαρτάται από το τι προσδοκώ από κάθε πίνακα. Σε άλλο πίνακα μπορεί να θέλω τη φρεσκάδα και την αμεσότητα της χειρονομίας, οπότε επιθυμητό είναι το πιο γρήγορο αποτέλεσμα σε σχέση με το αντικείμενο που προσπαθώ να αποδώσω, το οποίο είτε είναι συγκεκριμένο είτε αφηρημένο. Άλλοτε πάλι δουλεύω με λεπτομέρεια οπότε μπορεί να μου πάρει και μήνα ή και παραπάνω από μήνα για να τελειώσει ένας πίνακας.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Συνήθως ασχολείστε με θέματα φυσικού χώρου (τοπία) ή εσωτερικού χώρου (νεκρές φύσεις);

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Με νεκρές φύσεις ιδιαίτερα δεν έχω ασχοληθεί. Πιο πολύ με ενδιαφέρουν τα τοπία εξωτερικού χώρου και εκείνα όχι τόσο πολύ βγαίνοντας εγώ ο ίδιος στο εξωτερικό περιβάλλον, αλλά περισσότερο δουλεύοντας φωτογραφίες.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Χρειάζεται φαντασία για να ζωγραφίσετε έναν πίνακα;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Εξαρτάται από το τι πίνακα φτιάχνω. Αν ο πίνακας που θα κάνω είναι απ’ το μυαλό μου, δηλαδή χωρίς να έχω μπροστά μου ένα θέμα που θα πρέπει να το αναπαραστήσω, τότε χρειάζεται και φαντασία.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Τι είδους χρώματα χρησιμοποιείτε για να ζωγραφίσετε έναν πίνακα;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Έχω χρησιμοποιήσει πολλών ειδών χρώματα. Αυτά είναι λάδια, πλαστικά, λαδομπογιές εμπορίου, χρώματα αερογράφου (που είναι χρώματα που βάφουν τα αυτοκίνητα), έχω αναμείξει πολλών ειδών χρώματα σ’ έναν πίνακα, πιο πολύ όμως δουλεύω με λάδια. Έχω δουλέψει και με χρώματα (σκόνες). Είναι η τεχνική του αυγού, στην οποία αναμιγνύουμε αυγό με ξύδι και σ’ αυτό το μίγμα ανακατεύουμε τη σκόνη και βγάζουμε το χρώμα.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Πιο χρώμα σας αρέσει να χρησιμοποιείτε περισσότερο;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Αυτό το είχα σκεφτεί κάποτε και είχα βγάλει το συμπέρασμα παρατηρώντας τους πίνακες που έφτιαχνα, ότι πιο συχνά χρησιμοποιώ το πράσινο. Παρόλο που δεν το έχω αποφασίσει ότι θέλω να χρησιμοποιώ το πράσινο, είδα ότι στους περισσότερους πίνακές μου να κυριαρχεί το πράσινο, οπότε θεώρησα ότι αυτό είναι το χρώμα που χρησιμοποιώ περισσότερο.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Πάνω σε τι υλικό ζωγραφίζετε;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Κυρίως πάνω σε μουσαμά ο οποίος είναι περασμένος σ’ ένα τελάρο, αλλά έχω ζωγραφίσει και πάνω σε ξύλο ή σε τοίχο.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Ποιον θεωρείτε σαν το μεγαλύτερο ζωγράφο;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σαν το μεγαλύτερο ζωγράφο δεν μπορώ να θεωρήσω έναν, γιατί υπάρχουν πολλοί καλοί ζωγράφοι. Εμένα προσωπικά μου αρέσουν από το κίνημα των σουρεαλιστών ο Νταλί, από πιο παλιούς μου αρέσει ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι, ο Μιχαήλ Άγγελος, ο Καραβάτζιο, ο  Ελ  Γκρέκο, από τους πιο νέους ζωγράφους μου αρέσει ο Ζαν Ντυμπυφέ (είναι ένας Γάλλος ζωγράφος που έχει ασχοληθεί με την παιδική ζωγραφική και τη ζωγραφική των ασθενών των ψυχιατρείων, με την αυτόματη γραφή και με τη ζωγραφική του δρόμου). Από Έλληνες ζωγράφους μου αρέσουν ο Παρθένης και ο Μόραλης.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Ποιες τεχνοτροπίες (κινήματα) υπάρχουν στη ζωγραφική;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Από τότε που γεννήθηκε η ανάγκη του ανθρώπου να δημιουργεί υπήρξανε πολλά κινήματα. Από τα πιο σύγχρονα ξεχωρίζουν:

·         Ο εμπρεσιονισμός που οφείλει το όνομά του στη λέξη εμπρεσιόν που σημαίνει εντύπωση και έχει σχέση με το εξωτερικό ερέθισμα. Δηλαδή οι καλλιτέχνες προσπαθούσαν να αποδώσουν στα έργα τους την εντύπωση που τους έδινε αυτό που έβλεπαν, όπως ένα τοπίο, μια θάλασσα, ένα ηλιοβασίλεμα, μια νεκρή φύση. Την πρώτη εντύπωση που ερχόταν στο μάτι και τους κέντριζε το ενδιαφέρον, εκείνη προσπαθούσαν να αποδώσουνε.

·         Ο εξπρεσιονισμός που οφείλει το όνομά του στη λέξη εξπρέσιον που σημαίνει έκφραση και οι καλλιτέχνες προσπαθούν να εκφράσουν τα εντελώς προσωπικά τους συναισθήματα και να διαμαρτυρηθούν για τα τεκταινόμενα. Ήταν ένα κίνημα που εμφανίστηκε σε περίοδο πολέμου και οι περισσότερες θεματικές αναφορές έχουν σχέση με το 2^ο Παγκόσμιο πόλεμο, την εξαθλίωση, την πείνα κ.λπ. Αργότερα ο εξπρεσιονισμός πήγε προς μια μεταφυσική κατεύθυνση.

·         Ο κυβισμός που έχει σχέση με το σπάσιμο των αντικειμένων και των μορφών σε γεωμετρικά σχήματα. Ο πατέρας του κυβισμού είναι ο Σεζάν ο οποίος έλεγε ότι στη φύση βλέπουμε τρίγωνο, κύκλο και παραλληλόγραμμο, τα βασικά γεωμετρικά σχήματα, και με αυτά μπορούμε να αναπαραστήσουμε τα πάντα. Επίσης έχουμε τον Μπρακ και τον Πικάσο που έχουν προχωρήσει τις αρχές του Σεζάν και χρησιμοποιούν τον κυβισμό σαν μέσο για να αποδώσουν πολλές πλευρές ενός αντικειμένου π. χ. έχουμε μια καρέκλα που σ’ έναν πίνακα αποδίδουν και τις τέσσερις πλευρές της.

·         Ο φουτουρισμός που ήταν ένα κίνημα που διακήρυξε το τέλος της τέχνης του παρελθόντος (le passeisme) και τη γέννηση της τέχνης του μέλλοντος (futurism). Εμφανίστηκε στην Ιταλία, τη Γαλλία και τη Γερμανία. Κυρίως, όμως, στην Ιταλία έχει εκπροσώπους.   

·         Μετά το φουτουρισμό ακολουθεί ο σουρεαλισμός με τον Αντρέ Μπρετόν ο οποίος είναι ένας  ποιητής. Ο σουρεαλισμός (υπερρεαλισμός) που στηρίζεται στην έκφραση της αυθόρμητης σκέψης, απαλλαγμένης από κάθε λογικό έλεγχο και κάθε αισθητικό και ηθικό περιορισμό και αρνείται το ρεαλισμό.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Εσείς ποιες τεχνοτροπίες χρησιμοποιείτε;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Εγώ κινούμε πιο πολύ στο ρεαλισμό (την πιστή αναπαράσταση της πραγματικότητας) και έχω κάποια στοιχεία σουρεαλισμού, αλλά δεν μπορώ να πω ότι είμαι καθαρά σουρεαλιστής.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Πόσο στοιχίζει ένας πίνακας;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Οι τιμές πινάκων μεγάλων καλλιτεχνών που βρίσκονται σε πινακοθήκες, σε μουσεία και σε ιδιωτικές συλλογές κοστίζουν από μερικά εκατομμύρια έως και δισεκατομμύρια. Οι δικοί μου πίνακες κοστίζουν από 50.000 μέχρι 300.000 δραχμές. Καλό θα ήταν να γνωρίζει ο κόσμος ότι ένας πίνακας τιμάται πολύ περισσότερο. Οι τιμές που βάζουμε είναι υπερβολικά χαμηλές, γιατί πέρα απ’ το ότι κοπιάζουμε να φτιάξουμε έναν πίνακα, όπως κοπιάζει και ένας μεροκαματιάρης, εκείνη τη στιγμή δημιουργούμε κάτι από το μηδέν, κάτι ανεπανάληπτο, που δεν μπορεί να το κάνει ο οποιοσδήποτε.

Κελεσίδου Αγγέλικα (ΣΤ΄ Τάξη)

Η ΑΚΡΟΣΤΙΧΙΔΑ ΤΟΥ ΧΕΙΜΩΝΑ 

_ _ _ _ _ _ _                Το … χιονίζει.

_ _ _ _ _                      Ζει στα μεγάλα δάση.

_ _ _ _ _                      Ένα κατοικίδιο ζώο (αντίστροφα).

_ _ _ _ _                      Μ’ αυτά βλέπουμε.

_ _ _ _ _                      Το τελευταίο γράμμα της αλφαβήτας.

_ _ _ _ _ _                   Δουλεύει στα καράβια.

_ _ _ _ _                      Η πρωτεύουσα της Ελλάδας.

_ _ _ _ _ _ _                Τα Θεοφάνια τον έριξε ο παπάς μέσα στο ποτάμι.

Σελίδου Μαρία Τερέζα (Ε΄ Τάξη)

ΒΡΕΙΤΕ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ

    ..……………………………………  ..……………………………………

Αθανασιάδου Βέτα, Κελεσίδου Αγγέλικα,             

Παρασκευαδέλη Άννα, Σελίδου Νατάσα (ΣΤ΄ Τάξη)                  Κερμανίδης Θεόδωρος (Ε΄ Τάξη)

ΑΝΕΚΔΟΤΑ

Ο Γιωρίκας στη Σουμέλα:

-         Γιατί μου έφερες τα παπούτσια με δεμένα τα κορδόνια;

-         Σε είδα βιαστικό και θέλησα να σε βοηθήσω.

Κελεσίδης Δημήτρης, Σελίδου Μαρία Τερέζα (Ε΄ Τάξη)

Αθανασιάδου Βέτα, Κακλαμάνου Ελισάβετ, Παπαδοπούλου Άννα (ΣΤ΄ Τάξη)

*       *       *

Συζήτηση μεταξύ φίλων:

-         Αυτός ο άντρας έχει κάνει γυναίκες να κλάψουν.

-         Τι λες, του λέει ο άλλος, είναι τόσο καρδιοκατακτητής;

-         Όχι, απλώς πουλάει κρεμμύδια.

Παυλίδης Βασίλειος (Δ΄ Τάξη), Μπούπε Ευαγγελία (ΣΤ΄ Τάξη)

*       *       *

Ένας κύριος λέει σ’ έναν τυφλό που ζητιάνευε:

-         Μπορείς να μου αποδείξεις πως είσαι τυφλός;

-         Ναι, κύριε! Βλέπετε εκείνο το κόκκινο αυτοκίνητο στη γωνία;

Κύριος:

-         Το βλέπω!

Και ο τυφλός:

-         Εγώ, λοιπόν σας δηλώνω πως δυστυχώς δεν το βλέπω.

Μαρία Φαντίδου (Ε΄ Τάξη)

ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ

«Τα πλούτη αν παν ως τα παιδιά δε φτάνουν ως τ’ αγγόνια.»

Τα πλούτη και τα άλλα υλικά αγαθά ξοδεύονται ή φθείρονται σύντομα.

Κελεσίδης Δημήτρης (Ε΄ Τάξη), Παπαδοπούλου Άννα (ΣΤ΄ Τάξη)

*       *       *

                   «Καμιά φορά κι ο άγνωμος, φρόνιμη γνώμη δίνει.»

Καμιά φορά και οι άπειροι ή οι κουτοί δίνουν έξυπνες συμβουλές ή κάνουν σωστές προτάσεις.

Αθανασιάδου Βέτα (ΣΤ΄ Τάξη)